ευτυχαίνω

εὐτυχαίνω (Μ)

1. οδηγώ σε αίσιο τέλος, ευοδώνω

2. ζω ευτυχισμένος, ευτυχώ

3. μού έρχονται ευνοϊκά τα πράγματα, έχω τύχη.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταπλασμένος τ. τού ρ. ευ-τυχώ].